Stofhappen in Valkenswaard, klimmen in Zwitserland
Een dag na het eerste veldritoptreden van het team waren renners van ZZPR-Orange Babies actief op de weg. Danny van Lierop heeft met de GP Ruëbililand nog een etappekoers in de benen en de elite- en beloften-renners reden de De Bruyn Metaal Omloop van Valkenswaard. Op de gravelpaden wisten ze zich nadrukkelijk te tonen, maar in de finale konden ze hun stempel niet op de koers drukken tussen de continentale teams.
Van Lierop kijkt terug op zijn optreden in Zwitserland. ‘’Ík heb dit weekend gereden in GP Ruëbililand. In de eerste etappe waren er veel valpartijen, maar ik ben de dag goed doorgekomen en 61ste geworden. In de tweede etappe ben ik mee geschoven met een groepje op de klim, maar uiteindelijk zijn we niet weggekomen en finishte ik in het peloton. In de middag heb ik een prima tijdrit gereden. De vierde etappe was de koninginnenrit. Ik ben na 85 kilometer mee gesprongen met de groep met favorieten, maar iets voor de top kwam ik mezelf tegen en zodoende ben ik teruggevallen in het peloton. Uiteindelijk kwam alles weer bij elkaar en ben ik 56ste geworden. In het algemeen klassement was ik 52e.’’
De andere renners zochten het dichter bij huis, op de deels onverharde wegen rond Valkenswaard dus. Tjeu Bakermans reed er zijn eerste koers na mijn sleutelbeenbreuk. ‘’Ík had in het begin nog wat angst voor het peloton. Ik zat dus ver achteraan wat veel krachten kostte, omdat ik veel gaten moest sluiten na gravelstroken en door uitvallers. Na twee ronden ging dit al beter en kon ik wat opschuiven tot halverwege het peloton. Na 120 kilometer brak het peloton in tweeën op een strook en ik zat in de tweede groep van ongeveer veertig man. Er werd niet georganiseerd gereden en onze achterstand liep snel op. De laatste paar kilometers was het een beetje uitbollen en we werden na 165 kilometer uit koers gehaald. Uiteindelijk ben ik redelijk tevreden. De benen voelde goed na maar drie weken trainen en ik heb mijn angst voor het peloton kunnen overwinnen. Alleen jammer van die laatste 30 km..’’
Kyle Agterberg liet zich opmerken. ‘’In het begin van de koers heb ik iets te veel van achter gezeten. Maar na een ronde kon ik doorschuiven naar de kop van het peloton. Na 2.5 ronde reed een achtervolgende groep weg waar ik bij aan kon sluiten en reden we naar de kop van de koers. Na de eerste drie rondes werd de koers stil gezet omdat de ambulance uit koers was door een grote valpartij en werd de koers geneutraliseerd en was onze voorsprong ook weg. Na twintig minuten te hebben stil gestaan werd de koers vervolgd en kon ik alleen naar volgen in het peloton. Ik wou nog mee sprinten voor plaats zestien, maar dat zat er helaas niet meer in dus werd ik 42e.’’
Stan Godrie noemde het een lastige wedstrijd. ‘’En best zwaar vanaf het begin. Maar ik hielt me rustig. Half koers kwam ik er lekker in en reed twee stroken van voor mee tot iemand me van de fiets reed op een stuk weg na de gravelstrook. Hij kwam met meer snelheid van achter en klapte zo op me terwijl er rechts genoeg ruimte was en ik mijn lijn hield. Ik schoof mee onderuit maar op zijn fiets. Dus ik gelukkig zonder erg. Na de neutralisatie voelde ik het in de benen wel en zat ik niet heel lekker meer in mijn ritme. Nog wel van voor gereden maar het kaarsje ging langzaam uit. Uiteindelijk in het peloton met Kyle en Klaas gefinisht.’’
Hugo Kars moest een paar keer in de achtervolging op het peloton wegens valpartijen van andere renners. ”Gelukkig was dat wel altijd in grote groepen waardoor ik zelf niet te veel kopwerk hoefde te doen. In de laatste twee ronden ging bij mij het kaarsje ook uit. Gelukkig heb ik het vol kunnen houden tot halverwege het laatste rondje voordat ik moest lossen van het peloton. Uiteindelijk ben ik op 1 minuut van het peloton gefinisht.”